♥دل تنها عاشق♥

در حضور خارها هم میشود یک یاس بود، در هیاهوی مترسکها پر از احساس بود
میشود حتی برای دیدن پروانه ها، شیشه های مات یک متروکه را الماس بود
دست در دست پرنده، بال در بال، نسیم ساقه های هرز این بیشه را داس بود
کاش میشد حرفی از "کاش میشد" هم نبود، هر چه بود احساس بود و عشق و یاس بود

ღ♥ღ

در مشرق عشق دشت خورشید تویی،
در باغ نگاه یاس امید تویی
در بین هزار پونه آنکس که مرا
چون روح نسیم زود فهمید تویی.

ღ♥ღ

اگر میتوانستم فراموشت میکردم اما....
تو در آبی آسمان به من لبخند زدی
تو در خوش آوازترین ترنم آبی آب به قلبم پا گذاشتی
تو در قشنگترین لبخند کودکانه به چشمم نشستی
تو را با نوای قلبم پذیرفتم با آهنگ گوشنواز عشق
تو مرا با مهر خواندی و من....
به مهمانی سفره ی محبتت آمدم
اگر میشد از یادت میبردم اما...
تو را با جوهر خونم در پنهانی ترین زوایای قلبم با سوزن تیز صبر حکاکی کرده ام
چگونه میشود نقشی را که حک کرده ای پاک کردو از بین برد
من هرگز نمیتوانم و واقعیت این است که چنین چیزی را نمیخواهم
من به تو می اندیشم و تو را با هر آنچه که وجود دارد میپذیرم
مگر عشق، جز این است...
و نمیدانم سرنوشت چه بازی با من میکند
و من برای تو مثل آب روان رودخانه زلالم
باورم کن و با من مثل من باش 
دوستت دارم بهترینم

ღ♥ღ

خدایا تو را دوست دارم!، خدایا تنها تو را میپرستم و تنها تو را دوست دارم، خدایا به من قدرتی عطا کن که بتوانم آن باشم که تو میخواهی، خدایا تو را در بی کسی هایم به چشم دل نظاره گر بوده ام، چگونه باید تو را بخوانم؟ خود نمیدانم . خدایا این تویی که همه ی وجودم را به تو تقدیم می کنم

ღ♥ღ

پنجره ای نشانم دهید!، پنجره ای نشانم دهید تا من برای همیشه نگاه منتظر پشت آن باشم، پنجره ای نشانم دهید!  من خانه ای دارم با چهار ضلع بلند آجری، روشنایی خورشید را از یاد برده ام، آسمان پر ستاره را نیز، پنجره ای نشانم دهید! پنجره ای که پرواز گنجشکان را از پشت بام آن نظاره گر باشم، و خوشبختب مردمان را و گذر فصلها را . در کوچه ی ما خانه ها را بدون پنجره می سازند.

ღ♥ღ

 مهم نیست چند بهار در کنار هم زندگی کنیم باور کنید مهم این است که یادمان باشد عمرمان کوتاه است در پایان زندگی خیلی از ما خواهیم گفت: کاش فقط چند لحظه بیشتر فرصت داشتیم تا خوب بهم نگاه کنیم و همه ناگفته های مهر آمیز یک عمر را در چند ثانیه بگوییم ای کاش با خاطره ها زندگی نمیکردیم.

ღ♥ღ

مهربانی را وقتی دیدم که کودکی می خواست آب شور دریا را با آبنبات کوچکش شیرین کند.

ღ♥ღ

هر چند که دلتنگ تر از تنگ بلورم
با کوه غمت سنگ تر از سنگ صبورم
اندوه من انبوه تر از دامن الوند
بشکوه تر از کوه دماوند غرورم
یک عمر پریشانی دل بسته به مویی است
تنها سر مویی ز سر موی تو دورم
ای عشق به شوق تو گذر می کنم از خویش
تو قاف قرار من و من عین عبورم
بگذار به بالای بلند تو ببالم
کز تیره ی نیلوفرم و تشنه ی نورم

ღ♥ღ

زیر بـاران با یاد تو می روم
بـه دنبال جای پـای تـو
تـو را مـی پرستـم من شـبانـه
بـرای لحـظه هـای شادمانه
بـرای بـا تو بودن صادقـانـه
مـی آیم من بـه پیشـت عاشقانه
بـه تودل بستـم من شاعرانه
اما افسـوسازدرک زمانه
چه زیباست راز زمانه
اگرزندگی باشد یک ترانه

ღ♥ღ

دیروز خاک ساعاتی گریه می کرد انگار باز دلتنگ بود
به هنگام شب باران به آرامی در گوش خاک ندا داد :چک چک چک چک !
این ندا را همه حتی پدرم نیز شنید ،  باران هیچ ترسی ندارد اما ابرها  وادارش کرده بودند تا غرورش ریزش کند!
خاک جان گرفت ، باران نیز آرام یافت.

نظرات شما عزیزان:

علی مهسایی

ساعت18:15---2 تير 1394

[وب سایت]

to ro khoda az in posta nazarid. dokhotar khodesh age najib , aghel bashe kasi nemitoone azyatesh kone

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: